Bellek Şiiri - Necdet Arslan

su silik bir iz bırakarak çekildi geceden
kendime sürüklenmeye alıştım

kasığındaki kilitli kokuyu unuttu düş
oysa yine uslanmaz o girdaba doluşacaktık

toprağa tütün serdim kadeh gömdüm kırılgan parmaklarımı bıraktım
kimselere yakılmış en eski ateştim dememiş miydim sana
yontulmamış ne değin şey varsa hepsini sür bu barınağa
utanma
aldırma
tuvalde külden çiçek tozlarıdır artık zaman
sende yandıkça dilimde kekre bir tat kalır sevdiceğim
yusyuvarlak köşelerde unutur giderim billur tangoları