bu kent belleğini yitirdi diyorlar
ronya,
içimizde törpülenen zaman algısı
dışımızda beyhude biriken yokluğun sesleri
kınında bekleyen aşkı çürüten bir dünya
hak etmiyor bizi, anladım.
bu kent belleğini yitirdi diyorlar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta