bu kent belleğini yitirdi diyorlar
ronya,
içimizde törpülenen zaman algısı
dışımızda beyhude biriken yokluğun sesleri
kınında bekleyen aşkı çürüten bir dünya
hak etmiyor bizi, anladım.
bu kent belleğini yitirdi diyorlar
ronya,
hayal meyal anımsadım
ölüler duruyordu yanıbaşımda, ateşle yıkandım...
nasihatin kendine,
incinmişsen
önce kendini kurtar mor gecenin dölü
sağır kulaklar işitmez büründüğüm rengi
şifa vermez tenime yalancı rayihalar
nasıl söylesem, zor
ölmek ile söylemek arasındaki garip ahengi
duysunlar istedim
varoluş küllerine indirgemektir bir yığın kanı
kirletmemek ar damarı
apaçık, namusluca...
bu kent belleğini yitirdi diyorlar
ronya,
ben kentimi yitirdim, kendimi yitirdim
deliriyorum unutmaktan olanları
bilmiyorsun
bu rezilliğin gölgesinde aşk
bu pespaye hiçbir şey olmamışlık
yaramdan irin içer bir yarasa
nasıl anlatsam! ..
Kayıt Tarihi : 19.6.2016 01:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Haşem Baygümüş](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/06/19/bellegini-yitiren-kent.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!