Bella – veda – 8 Şiiri - İbrahim Baysu

Bella – veda –

Ne sözler yetişti duydun
Ne gözlerine değebildi gözler
Görmedin sana kindar gözleri
Hiçbir bakirenin imdadını da duymadın
Duyamadın Bella
Senin dilini bilen yok kavurduğun ummanda

Bir sen güzeldin
Bir sen güzelsin
Kalakaldın kendi başına
Yalnız kaldın biliyorum
Eşsizdin ve bir o kadarda yalnız
Tek başına güzel
Tek başına nadide bir çiçek
Seni yaşatacak yağmurlar bu dünyada yağmıyordu ama

Güzelsin Bella
Senin olduğun yerde çirkin kalıyor kadınlar
Kadınlar dedim ya
Daha nice bakire ruh ve beden gözyaşı döküyor
Kız çocukları ağlıyor
Ağlatıyorsun Bella
Daha da doğacak çook gözyaşı var
Benim sayabileceğimden de çok
İnan hesabında kaybolmaktan korkuyorum

Aynalar bile kopya edemiyor seni
Göremiyorsun kendini
Gözlerim sende değil
Affet
Gözlerimi emanet veremiyorum
Seni bir daha görmemekten de korkuyorum
Her gün görmekten de

Ve ben gidiyorum Bella
Kalışım acıdan ve korkudan başka değil
Kalamam
Hiçbir omuz kaldıramaz güzelliğini
Ve hiçbir göz alışamaz sana
Her gün büyülenmek insan ırkına göre değil Bella
Sana yetişemez insan ruhu
Senin kadar genç kalamaz Bella
Kalamam

Benim elimden gelen gitmek olur
Senin elindense çirkinleşmek gelmez
Olamazsın da zaten
Çok güzelsin Bella
O kadar güzelsin ki
Gidiyorum Bella

29 – 06 – 2010 / 20 – 08

İbrahim BAYSU