Bella Şiiri - Yahya Ateş

Vücudumun yüzde yetmişi sendin
Dudaklarım ne zaman kurusa
anlardım
Damla damla
Adım adım giderdin İstanbul'dan

Kokun
Dudağından dökülen aşkların
Küllenmiş sevişmelerini sakladığım izmaritlerinde
Ne zaman dokunsam
Rüyalarıma kadar yayılıyor zelzele
Artçıları kalemime vuruyor
Sıkmaya geçmiş
eski bir çamaşır makinası gibi
titriyor mısralarım.

İçi dolu
ama üstü boş zarflarla
dolu çekmecelerim
Kapı anahtarın, yüzüme çevrilip açılmıyorsa
Ceketsiz gezdiğim sokaklar
Kimin umurunda

Dilimin ucuna gelen
Bir türlü söyleyemediğim şarkı gibisin
Hatırladığım sadece mavi yıldızlar
Ay'ın gülen tarafından düşmeyesin diye
Bütün dileklerimi öldürdüm

İstanbul'dan gittiğin gün
Nargilenin kömürleri gibi
köz köz oldu gözlerim
Ağlaya, ağlaya
Yaktım şiirlerimi
Parçalanmış
susamlı yalnızlığımı paylaşıyorum martılarla
Gün olur
Adını sayıkladığım sokakta
Bir çukura düşerim
Karanlığı
Yalnızlığı
Aşkımı hatırla
Bellaaaa
"Je ne peux l'exqliquer"

Yahya ATEŞ