Belkisiz Şiiri - Tülin Çay

daha ellerim yanmıyorken ellerinde
bakışların dokunmuyordu henüz tenime
sana sarıldım bir nebze, bir vesileyle
dünyam oluverdin
ben yılan değildim ya, sen bir DENİZ in ta kendisi
Bir dikişte içtin yaralarımı
Nehirlerin aktı her hücreme her noktama
Daha yalnızlığın tadını almamıştı dudaklarım
Karanlık bir yer buldu, kuytu , beyninin içinde
YILLAR V ARDI YOLLAR VARDI kayıp esrik bir süzgeçte
Günahlarım günahların, yalnızlığım alışkanlıklarımla eşleşti
Bana hayatta bir tek sen ''BELKİ demedin
İnsanlar, olaylar, hayatlar kuşkular ve bağlantılar
Hayatımda kırpık kopuk BELKİ lERLE yaşamayı öğrendim
Beyninde hergün bir hücreyi kapatırcasına karanlık
Ben döküldüm sen derinleştin,
B eynindeki ben i öldürdüm
E lindeki son yaprağı yeşerterek
L iseli gençler gibi
K urtardığım üçbeş sene gençleşiverdi
İ kimize ait bir yolda herşey;
TEKVÜCUT olduk