Bir ben düşlüyorum;
büyük ve kalabalık bir şehrin içdenizlerindeki BEN'den uzak,
Bir sen düşlüyorum;
sensizliğin acısını bir kez daha yaşatmayacak kadar SEN.
bizsiz BİZİ düşlüyorum;
içinde bir tek ağacı olmayan ova kadar kurak.
Kelimeler kırılarak azalıyor
sana birşeyler söylemeye kalksam
kavurucu yaz geliyor aklıma.
Her geçen otobüsle uğurluyorum seni
düşlerimi her durakta bırakarak.
Kanıyor içimdeki sonsuz keder,
Korkulu mevsimler yaşıyoruz
bu mevsimsizliklerde.
Ne çok hayal yitirdik giden her mevsimde.
korkularla kırılan camlar gözyaşlarımıza battı,
Masumiyet kırık camlarda saklı.
Bunca korkunun içinde cesur olmak yürek işi
Yamalı sevinçlerimi
söküp attım odamdan.
Kendime yeni,yamasız ve sağlam sevinçler aldım.
Küf kokulu hayalleri,düşleri eskimeye yüz tutmuş herşeyi...
attım.
Yüreğimi yıkadım bir pınar serinliğinde,acılarımı,isyanlarımı,kavgalarımı
Güneş annemdi, kutladı doğumumu
sonra gitti ellerimden, bağışlayarak günahlarımı.
Ben, tarihe gülümseyen Zeugma
asi çadırlardaki kürt kızı,
Sesimin iklimi kış,gülüşü ayaz.
Bıçakla oyarcasına yaşıyorum hayatı
En çok yaşamı düşünürüm
kaleden bakarken boşluğa...
Yaprağın her titreyişi,unuttuğum yüreğimin heyecanını,
kuşların kanatlarına yüklediğim umutlarımı hatırlattı.
Taç yapraklarına yazdığım sevgilerim,ümitlerim
akşamsefalarının telaşlı kapanmasıyla yok oluyor.
Gün senin günün,
bugün hüzün,gamlı bir karanlık.
Herkes uyuyor.Kuş uyuyor,yaprak uyuyor,karanlık uyuyor...
güneş ısrarlı ama bulutlar gizemini koruyor,
seçilmiyor bu esrarengiz sokaklar.
Sanki evren anlaşmış gibi
Kıyıya vuran hırçın dalgaların köpüğünde, yüreğimi gördüm
seni her düşündüğüm ve hissettiğim an da ki yüreğimin halini.
Ne kadar çok benziyorduk birbirimize.
Belki hasret,belki hüzün,belki kızgınlık hayata
belkide...
insanlara kızgınlık köpük köpük...
Özlüyorum bu şehri
en çok da seni.
Kalabalıklar içindeki yalnızlığı
gecelerin sessizliğini.
O küf kokulu sohbetleri,deniz taşlarını
kuşlar! yüzünden çıkan kavgalarımızı...
Kırık omuzlu bir hayatın
kambur yolcularıyız.
Ne biz doğrulabildik ne de hayat adamakıllı...
Bir sıraya dizip gençlikleri
bir bir yok ettiler hepimizi.
Kamburluk yüzünden doğrulup göremiyoruz hayatın şaşılığını.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!