Belkıs Şiiri - İrfan Kurşun

Kalbimde bir Belkıs idin ölmeden önce
İntihar ettin nazarımda başkasını sevince
Bülbüller ötmez imiş ey zalim güller solunca
Kaktüs dalında meyveymişsin anladım geç anladım
İntihar ettin nazarımda başkasını sevince
Kalbimde bir Belkıs idin ölmeden önce

Oysa en ıssız yerde açan vahşi bir gül idin ölmeden önce
Sanki sur’a üflendi ey aşkım sen başka bir kalbe yönelince
Baykuşlar ötmez idi kalbimin goncalık yerinde fikrimce
Bunda gayrı kabristan oldu ora gülüm, sen kalbimi çiğneyince
Sanki sur’a üflendi ey aşkım sen başka bir kalbe yönelince
Oysa en ıssız yerde açan vahşi bir gül idin ölmeden önce

Artık yokluğun üzerine nöbet, nöbet üstüne, sara nöbeti tutuyorum
Cehennemden görüyor musun? Kırk hafızla, Kırkını okutuyorum
Ateş bile ağlıyormuş senle yandığı için Eyvah.! Sesini duyuyorum
Ben ateş olamadım ya sende oradan duy ahmaklığıma gülüyorum
Cehennemden görüyor musun? Kırk hafızla, Kırkını okutuyorum
Artık yokluğun üzerine nöbet, nöbet üzerine, sara nöbeti tutuyorum

Eyvah! ne acı ki “insan ahiret de sevdiği ile beraberdir” diye buyuruluyor
Seni atmadım, atamadım kalbimden duramam buralarda ateş beni çağırıyor
Ateş yakma seven kalbimi Mecnun ve Leyla cennet bahçelerinden halime ağlıyor
Söyleyin ey Allah’ın kulları bu kalbe hani şeytanın uşağı kirli kanını akıtıyor
Seni atmadım, atamadım kalbimden duramam buralarda ateş beni çağırıyor
Eyvah! ne acı ki “insan ahiret de sevdiği ile beraberdir” diye buyuruluyor