Belkide Sarılırsam Kızmazsın

Artık gözlerimde buğumlanan
Bir damla gözyaşı gibisin
artık görüş mesafemde
yalnızca sen varsın

bir sis kümesi gibi karanlık
bir viranı terkedilmişlik gibi kimsesiz
bir diyarı bozguna uğramışlık gibi sessiz
Şimdi ne gülmeyi becerebilirim
nede seni özlerken hıckırıklarımı tutabilirim.
ancak içimde haykırabildim
ve seni seviyorumları yutabildim..

Her an düşecekmişsin gibi
ve her an yok olacakmış
korkusuyla titrekliğimdeyim..
bir gözyaşı gibi kuru kuru damlar
kurumaya mahkum yaşamımda.

bazen ölmekten başka çarem yokmuşcaşına
sensiz yasamaktan daha iyidir der gibiyim...
sanki ölüm beni bekliyor
sanki ölümler beni tekliyor
kucak açmışçasına..

bazen düşünüyorum
seni yaşarken görmek bile bana yeter
ama seni göremeyişimdir ölümden beteri
kader ne garip yazılmış.
inadına bütün mutsuzluklar alnıma kazılmış
kokunu alırcasına yakınlaşırsın bana.
Ama öyle bir uzağımdasınki
Kaldım ortasında kederin
Bir o yana bir bu yana ölürüm...

belkide
arkama dönsem seni görebilirim
belki sana sarılsam
bana kızmazsın diyebilirim
Titriyor bu bedenim
Bir yandan seni özlemekten
bir yandan da seni görememekten...