Belkide hiç ağlamamalıydım!

Sinemin sessiz ve sakin çehresinde neleri yaşıyorum anlatmalıyım
Hiç arkama bakmadan, keşkelere akmadan gamdan sıyrılmalıyım
Ruhu rehin alan ne varsa şayet kalbim sadık kaldıysa anlamalıyım
Korkulardan arınmalıyım, idrakin mahlasından aşkla bakmalıyım

Bir güvercinin hayaliyle keşişmemeli bu düşlerim ve öğrendiklerim
Mahsun nefesin feryadına kayıtsız kalmamalı, nitelikteki bilincim
Yitmelerin sarhoşu olmamalı hilkatimden tebarüz eden akidelerim
Evet gülerken ağlayanın serencamında titremeliyim onu görmeliyim

Zamana kahretmeden, zamani demekten lisanımı arileştirmeliyim
Edebin lahzasından bir nefeslikte olsa bile, asla vazgeçmemeliyim
Kefenin ar olan mizacını tenin mağduriyet mecrasını hissetmeliyim
Kimseye bir yük olmadan, nefesin azizliğini unutmadan göçmeliyim

Hakikat adına ne kalmışsa ve şayet kaybolmuşluğum bulunmuşsa
Hidayetin, vesile olan nasibi hikmetin sedasında manalaşmalıyım
Ne hazindir ki kaybolan yıllarda ve serdedilen anılarda ülfet varsa
Ruhumun figanında yeniden dirilmeyi istemeli, aşkını yaşamalıyım

Bir sevdanın muştusunda vadedilen vaktin hesabıyla akitleşmeliyim
Ne cennet, ne de cehennem için kalbimin inhisarında yüzleşmemeliyim
Yegane sahibi yakinen hissetmeli ve aklım ve nefsimle bedelleşmeliyim
İllahlah derken an ve hakikat için kalbin ahengini bulup,zikretmeliyim