Başaramadık
Biz ne sevmeyi ne de
Birbirimizden nefret etmeyi
Bir türlü başaramadık.
Küçücük dünyalarımızı
Hep büyük sandık.
Yaktık,
Hep başımızı kendi ellerimizle
Ateşlerin içinde yaktık.
Kandık,
Söylenen her iki tatlı söze
Saflığımızdan hemencecik kandık.
Ağladık,
Elimizden giden yılları tutamadığımızdan
Bazı şeyleri,sırf kaybederiz diye
Söyleyemediğimizden ağladık.
Attık,
Belki bir gün herşey düzelir diye
Her şeyi hep içimize attık
Belkide bu yüzden bugünlerde
Kendimizi bu denli
Hayattan soyutladık.
Kayıt Tarihi : 25.12.2022 13:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir cumartesi gecesi ilham bolluğunda mutfakta gecenin saat ikisinde yazdığım şiirim.
![Eymen Özgüven](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/12/25/belkide-bu-yuzden-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!