Belkide Şiiri - İsmail Bilek

Dağ başlarında sırt sırta vermiş yaprakları rengârenk ağaçlar,
yeşilini dört mevsim bağrında saklayan ulu çamlar, dağ başlarında bir yığıntı misali geçit vermeyen karlar,,
ve gökyüzünde umarsızca dolaşan köpük köpük bulutlar.
Radyoda sesi cızırtılı nazım hikmet,

Düşünüyorum da beklide şiirler olmasaydı aşk hayat bulamayacaktı,
dolayısıyla acısının tarifide mümkün olmayacaktı.
Şarap kırmızısı mey kokan kadehlerde yalnızlık, dolayısıyla sarhoşluk ta olmayacaktı,.

düşünsene belki de yıldızları seyretmek belki de huzuru gökyüzünde aramak anlamsızdı.

Gecenin bu kör saatlerinde sırtımızı ayaza yaslayıp yüzümüzü ateşe dönmek,
ve ateşin kızıl kıvrak dansını seyretmek ,
saatin kaç olduğundan bile habersiz,

Düşünsene belki de yanan ateşte sadece üşüyen ellerimizi ve ayaklarımızı ısıtacaktık,
belki de ayakkabılarımız hiç yanmayacaktı.

Düşünsene kocaman, bu kocaman evren ve bu kâinat. belki de bu kadar uçsuz bucaksız olmayacaktı,
dolayısıyla insanlar adresini şaşırmış bir postacı gibi öte diyarlarda yaşam belirtisi aramayacaktı.

Düşünsene tahtına sevdalı imparatorları,
savaşlarda can veren o koca yürekli insanları!
Düşünsene dökülen o asil kanları!
Sonra, sonra Varlık sahasını terk ettiğimizi, yüreklerdeki kaygıların son bulduğunu,
düşünsene var olan her şeyin yok olduğunu.

Bunca düşünülecek, bunca tuhaf,
böylesi kocaman, ve çözülememiş öteler varken, yüreğinin kabuğuna hapsettiğin aciz mahkûmluğum ve eli kolu kelepçeli sevdam.

Ne kadar da küçüğüz gördün mü.?
yaşadığımız aşktan, acıdan, tutkudan, ve kahırdan da öte,
ne kadar da yokuz gördün mü,
düşünsene nasıl bir hiçiz.

Belki de, belki de şiirler olmasa aşk hiç olmayacaktı, dolayısıyla bu kahrolası, bu kepaze acısı da...
Tarih:26.01.2022