Belki yine gelirsin Şiiri - Figen Karaca

Belki yine gelirsin.
Silindik bir yüz belirir,
Bir ses duyarsın uzaklardan,
Gel diyen bir ses
Ve hiç düşünmeden hatırlamalısın
Memleketimde sensiz yaşadığımı,
Mardin’in o gizemli sokaklarını.
Adımı söylersin, sonra
Tek bir ifadeyle unutmadım dersin
Ve düşünmeden.

Belki yine gelirsin.
Bu kent yalnızlık çeker.
Uzun uzun bakıyorum da başıboş sokaklara
Dalıp gidiyorum ve seninle boğuşuyorum düşüncelerimde bile.
Bitse diyorum bu sessizlik,gelsen de
Bu kent senle yeniden canlanıverse.
Belki sende özlemişsindir.
Biri vardı dersin,
Gözleri sürmeli, dolu dolu bakardı,
Hareketlerinden belliydi sevdiği,
Küçük bir çocuk gibi sevgiye aç
ve çaresizdi.

Belki yine gelirsin.
Her sözcük sende anlam kazanır,
Her şey senle hayat bulur.
Su gibisin,güneş gibi,
Soluduğum hava gibi.
Gökyüzü dinginliğini kaybeder.
Bir düşünüversen diyorum
Belki yine gelirsin.