Gökyüzü kadar büyük,
Okyanuslar kadar derin,
Güneş gibi ışıldayan,
İçinde eriyip kaybolduğum,
O masmavi gözlerinde,
Ve kızıl saçlarının alevinde,
Yanıp kavrulduğum,
O günden bu yana,
Arıyorum kendimi,
Bir türlü bulamıyorum.
Hasretinin cehenneminde,
Tükenip kül olduğumu,
Unutmuşum.
Şimdi düşlerimde,
Seni arıyorum.
Diyorlar ki bana,
Yandın kül oldun sen,
O külden yeni bir aşk doğmaz,
Umut etme sen,
Aşk bahçelerinden esen,
Yele bırak kendini,
Kır çiçeklerinin koynunda,
Bulabilirsin aşkı,
Belki yeniden.
Kayıt Tarihi : 12.11.2004 15:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Osman Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/11/12/belki-yeniden.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!