Belki Şimdi Sen Şiiri - Fatih Yeşilyurt

Belki şimdi sen
beni düşünüyorsundur yıldızların altında
açık renkli gözlerin hayalime bürünmüştür koyulaşarak..
diye başlayan şiirler yazmayi ne çok isterdim
ne çok isterdim hayalime bürünmesini gözlerinin
gecenin ortasında bir yerlerde..
oysa belki şimdi sen evlenmişsindir
belki ücra bir taşra kentin
ücra bir köşesine yerleşmişsindir..
yukarı mahallede olmasına rağmen eviniz
o kaç kez gözyaşlarıma şahitlik etmiş
kaç kez senin gülüşüne kaptırıp kendimi
kahkahalarımın sesinin duvarlarını yaladığı eviniz
ne kadar yakın aslında ve bir o kadar uzak..
belki üst caddede
hani şu üzerinde park olan
hani yağmurlu bir günde sana sarılıp
dakikalarca ağladığım parkın olduğu caddede gördüğüm
sarı tüylü, gözleri bana;
anlatılmaya cesaret edilmeyen sokak arası masallarını anımsatan
o çocuk senin..
ne acı allahım ne yürek sızısı
belki şimdi sen
çat ayaz kış gecelerinde bir parmak buz tutan
sana geldiğim o ıssız yoldan
hani o gecelerden birinde sana
'gün gelecek aşkımızı kitaplarda okuyacaksın'
diye fısıldadığım yoldan geçmiyorsun
belki yanındaki yeni yoldan
hani şu afilli binaların yapıldığı
çift şeritli yoldan gidip geliyorsun eve
ya da belki şimdi
sen o evde bile oturmuyorsun ve ben bunu bilmiyorum
işte 'ne yürek sancısı allahım ne acı' demem bundan sebep..
yok, geçmiş gitmiş hatıraların yeniden alevlenmesi değil benimki
hani gördüğün birşeyin sana eski defterleri açtırması gibi değil
bu öyle birşey ki bunu anlatmaya yetmiyor göğsümün nefesi..
hergün her an yanında olan ikinci bir kişi düşün
ya da altı yıldır göğsünde yaşayan bir gamgötüren
sahi altı yıl olmuş sevgili
yüzünü görmediğim sesini duymadığım
hiçbir ânı değerli olmayan bomboş bir altı yıl..
dedimya ne çok isterdim yazmayı
daha neler yapmayı belki ama
'belki şimdi sen'li şiirler
bana göre değildi hiçbir zaman
sana göre değil...