Belki Sevemiyorum Şiiri - Nermin Seyratlı

Bin hüzün biriktirdim, kimseden habersiz,
Kendi kuytumda sakladım, örttüm.
Her güneş doğuşunda, ıssız, kırgın,
Hiç yokmuş gibi yeniden başladım…
Oysa tuzlu gözümün yaşı, kaç kez denedim.
Gülümsemenin bile bir adabı var.
Gözlerim buğulu bakarken,
Dudağımın kıvrımına asılmış hatıralar.

Belki sevemiyorum öyle kolay…
Orada burada iş güç derken,
Kah gülümseyip, kah içerken çayımı usulca
Geçiyor vakit, unutuyorum….

Kalabalıklar… Umarsız, çılgın
Tozlanmış, kirlenmiş, paslanmış yığın
Dur da bak o yüzler, ne kadar ruhsuz
Tek bir duygu kırıntısı, mecal kalmamış
Robotlaşmış insanlar, hayaller ölmüş.
O kadar uzak ki çocuk mutluluklar
Yıllar yaşlandırmış, kabuk bağlatmış
Bir dut ağacında söylenen şarkı
Damağındaki tatla, acıya bulanmış…

Belki sevemiyorum öyle kolay,
Bıçak ucu keskin, ucuz yalanlara.
Bin dereden su getirip bu değirmene
Bu saçlar boşuna beyazlamamış…

Nermin SEYRATLI

-------------------------------------------------------------------------

DOST KALEMLER'den...

-------------------------------------------------------------------------

Belki sevemiyorum her kez gibi
Hercai değil sevdalarım
Boyasızdır yüreğimin duvarları
Ama
Bir seversem
Garktan şarka
Getiririm baharı
Hem yanar hem yakarım bilesin
Çünkü
Ben aşkı
Yunus dilinden anlarım.....
-----Ozan Ali AYDIN

-------------------------------------------------------------------------