Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
'Belki ' Demiş şair,emin değilmişcsine. Oysa kendinden,sevgisinden nasıl da emin...
'Sevmelere adanmış bir ömür', boşa geçmememiş bir ömür değil midir Öğretmenim...?
Dilerim umutlarınız da boşa çıkmaz...
Belki diyerek yazdığınız dizelere, sahip çıkar hep yolunu beklediğiniz.
Güzeldi okumak, sevgiye adanmıştı dizeler.
Kaleminiz , daim yolunuz hep açık olsun sevgili arkadaşım. Kutladım canı gönülden. Selamlarımla..
'Belki ' Demiş şair,emin değilmişcsine. Oysa kendinden,sevgisinden nasıl da emin...
'Sevmelere adanmış bir ömür', boşa geçmememiş bir ömür değil midir Öğretmenim...?
Dilerim umutlarınız da boşa çıkmaz...
Belki diyerek yazdığınız dizelere, sahip çıkar hep yolunu beklediğiniz.
Güzeldi okumak, sevgiye adanmıştı dizeler.
Kaleminiz , daim yolunuz hep açık olsun sevgili arkadaşım. Kutladım canı gönülden. Selamlarımla...
okuyunca bu mısra dökülü verdi
yitirilmiş aşklara dair umutlar
bir gün gerçeleşir diye değildir onlar
hayata tutunmak için gülebilmemiz için
o umutlar kabimizde yaşarlar
kutlarım Naime öğretmenim çok güzel bir şiir
kaleminiz daim olsun saygılarımla
YÜREĞİNİZE KALEMİNİZE GÖZLERİNİZE SAĞLIK YÜREĞİNİZ DAİM OLSUN ÇOK GÜZEL BİR OKUDUM BELKİLER BİTMİYOR YAŞAMIMIZIN HER ALANINDA İNSANI KAMÇILAN BELKİLER YÜRÜTEN İNSANI SAYGILARIMLA
'Belki' ile başlayan her söz biraz geç kalmışlık içerir, biraz da 'her şeye rağmen beni bekle' der.
'Belki' sözcüğünün genişliği içindedir umut, çünkü.
Zamanla sorunu olan sevdaların gün batımı, hüzünle sarmalanmış yitikliğin imgesidir. O kızıl akşamlar geceye taşır hasreti, gece bütün yorgunluğu ile düşer sevenlerin üstüne..
Hele sevda vapuru son yolculuğuna çıkar gibiyse, uzar da uzar geceler. Sabaha varma telaşı ile yetişememe endişesi nükseden gecikmeleri hatırlatır, hayat gibi..
Zaten 'geç ile erken arasındaki çelişki' değil midir o hayat?
'Tam zamanında' dediğimiz kaç buluşma, kaç beraberlik yaşadık bir ömürde..
Etkili bir şiirdi yine Öğretmenim.. 'Ben şanssızım, hiç değilse sen', der gibiydi..
İçtenlikle kutluyorum şiiri ve sizi..
Belki sen
Bencileyin boynu bükük bir gülün
Rengine vurgun
Bense uzun bir yolun son türküsündeyim
Kızıl gün batımlarına meftun…
Belki diye başlıyor şiir kendini boynu bükük bir gül gibi göründüğünü tahmin ederek sesleniyor oysa ben son demde kızıl gün batımlarına gönül vermişim diye giriyor söze, bana masal okuma der gibi geleceksen gel artık diyerek devam ediyor kendisinin ona gitmek gibi bir niyeti yok besbelli sürekli erteliyor gidişlerini ve ;
Sen ey gurbetim! …
Kurak topraklarımın yaşam iksiri
Yanık söylemlerle tutuşturma geceyi
Sevmelere adanmış ömrümün gerçek sahibi
Bak, sevda vapuru demir alıyor
Bense geç kalan yolcu
Her zaman olduğu gibi… Diyerek müthiş finalin sonuna üç nokta koyuyor bu iş bitmedi dercesine sanki.
Öğretmenimden güzel bir şiir daha kendinden emin vakur bir duruş ile seslenitor sevdiğine Tebriklerimle antolojime alıyorum . Biz okurlarınızda yeni şiirlerinizin yolunu gözlüyoruz sağlıcakla kalın .
Şiirleriniz de ki akıcılık yoğun duygular okurken insanı alıp götürüyor bir başka dünya ya, yüreğinize ve düşünüze sağlık öğretmenim,harika şiiriniz için kutlarım,tam puan ile sayfamda,saygılarımla.
güzel anlatımınızdan dolayı sizi kutlarım öğretmenim.tam puan.
Sevdayı kaçıran bir yürek hasret ile o sevdayı aramak belki bir daha olmayacak.
Yeniden kalkan vapuru kaçırmak binmeye cesaret bulamamak çok güzeldi Naime Hanım şiir hepimizi bir yerlerden yakalıyor. Saygılar selamlar.
Sevdanın gün batımı kızıllığındaki, gurbet türküleri kadar içten seslenişiydi...Şiirde kelimelerin yakamoz güzelliğinde raksı vardı mısralarda, insanı alıp çok uzak diyarlara götüren yol türküleri kadar içten ve sıcak...
Kutluyorum Naime Hanım Kardeşim... Yine kaleminize yakışır mükemmellikte bir şiirdi... Sonsuz Sevgi ve Saygılarımla...++
Bu şiir ile ilgili 93 tane yorum bulunmakta