Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bilmediğim dilde şarkılar söyleme bana
Konuşup vurgun sevdalardan
Kabuk tutmuş yaraları kanatma
Tehirli de olsa yetişilen sevda vapuru, mutluluğun engin denizlerine güvenle açılır.
Duygulu, şiirinizi kutlarım.
Sevgilerimle.
Zamansız olunca yitirişler kabullenemiyor haliyle, bilsede anlamazlıktan geliyor o şarkıları, yürek işte sevdiği şarkıyı çalıp duruyor, taş plağın iğnesinden yara ala ala, çok güzel ve duygusal bir şiirdi, kutlarım sevgiler...
Bilmediğim dilde şarkılar söyleme bana
Konuşup vurgun sevdalardan
Kabuk tutmuş yaraları kanatma
Güçlü imgeler süslü ahenkli dizeler tebrikler Naime hanım
Şiir oku beni diyor adeta bir kahve yada demli bir çayla içercesine.Öyle bir hasret yüklenmişki şiire neredeyse dağlar bile hüzünlenecek şırıl şırıl akan dereler bile sessizliğie bürünecek.Hani yorum yazayım diyorumda henüz bir başlangıç yapamadımki şiire şiirin esrarı vede kasvetinden dolayı.Yüreğiniz dert görmesin inşallah Naime hanımefendi hani birde sizin gibi saygıdeğer eğitimci bir şairimizin elinden çıkmış bir eser.Ben şiir güzelse acizane yorumu uzun tutarım genelde ve beğendiğim şiirede sadece yüreğinize sağlık deyip bırakamam şiire yorum hakkını vermeye çalışırım.Sizin şiirleriniz gerçekten bir başka oluyor Naime hanım can gönül dostumuz.Emin olun ben bir müzik yapımcısı olsun bu güzel eseri çok güzel bir klip haline dönüştürürüm.Yada mesala bu şekilde birkaç sayfa yorum bile yazabilirim.Bunuda siz vede beni tanıyan şair gönül dostlarımız bilir.Mesala türkü ve şarkılarımızı anımsatarak yorumlarım acizane böylesi güzel şiirleri.Bunları yazarkende kimse kendimi övdüğümüm filan sanmasın.Çünki şu dünyada hep bir faniyiz bugün konuşup yazacağız kimbilir yarın ne olacağız onuda yüce rabbimiz bilir.Mevlam hakkımızda hayırlısını versin inşallah kibir vede haşa büyüklenmek Müslümana yakışmaz.Şarkı dedimde güzel bir Türk Sanat Müziği eserlerimizden bir bölümle yorumu nihayete erdireyim inşallah.
Saygı benden ümüt güngör
AŞKIN KANUNU
Aşkın kanununu yazsam yeniden, kimi ümitleri yel alır gider
Kimi benim gibi sever gönülden, kimi senin gibi el olur gider ( n )
Dünyanın bir yazı bir kışı vardır,her yolun bir sonu bir başı vardır
Her aşkın sonunda gözyaşı vardır, akar damla damla sel olur gider
Boş yere bekleme geçen günleri, böyledir ne yazık ezelden beri
Kimi benim gibi sever gönülden, kimi senin gibi el olur gider
BAHARI BEKLEYEN KUMRULAR GİBİ
Baharı bekleyen kumrular gibi
Sende beni bekle sakın unutma
Ellerin havada gözlerin yolda
Bir tanrıyı birde beni sakın unutma
Çınladın durdun kulaklarımda
Süzülen yaştın yanaklarımda
Bir şarkı oldun kulaklarımda
Seni sevdiğimi sakın unutma
Ben de unutamam geçse de yıllar
Seviyorum seni dünyalar kadar
Dudağımda ismin gözümde yaşlar
Bir tanrıyı birde beni sakın unutma
Bilmediğim dilde şarkılar söyleme bana
Konuşup vurgun sevdalardan
Kabuk tutmuş yaraları kanatma
Naime hanım kalkan sevda vapuruna geeç kalınmış yetişememeiş olmak sevmekten mahrumkalmak değilki umut hala var ki çare uok geleceksin diyerek karalı be dik duruşunu korır seve yürek şir çok hari ka buarb buran sevd akokuyor ve umut dolu azda sitem mayalanmış kutlarım
======================
Sevda, geç kalınmış vapurun peşine takılsa da, yaşam umutla çoğalıyor! Ne güzel yürek sesiydi, kaleminiz...Kutlarım, yine mükemmeldi. Sevgilerimle, tebrikler...
BEN
Sevgilerim le ...
Belki sana hasretim ,özlemden daha diri
Sen çorak toprağımın ,yaşanmamış iksiri
Vapur kalkacağını ,haber verseydi biri
Asla geç kalan yolcu , her zaman ben olmazdım ------İbrahim Kurt .
Naime hanım ,
Belkiyle başlayan bir güzel sitem ,sonrada yol gözleyen bir yüreğin sesi , son türküsü ise bir masumiyet ,
inan okuyunca gözlerim sokak lambasında çırpınan karanlığa takıldı ve dilimden bir dörtlük döküldü .Kabul buyurun .
Yine limandan demir almış gemiye geç kalınmış olsa da belki bir daha ki sefere ,umuttur yaşam . Sizi ve yağmur bulutu gibi ekinleri sevince boğan şiirinizi içtenlikle kutlarım saygılarımı sunarım .
Yüreğinize sağ, kaleminiz var olsun.Saygılar
Bu şiir ile ilgili 93 tane yorum bulunmakta