Belki Sadece Benimdir Kaybolmadığını Düş ...

Küçük dev adam!
Her canlıyı Allah’ın mahlukudur diye sahiplenen,
Hani derler ya karıncayı bile incitmeyen,
Kıyımsız sevecen.
Bir lokmayı beşe bölüp yediren, sevgiyle besleyen,
Beş canı zorluklarla adam edip, İNSAN yetiştiren;
Yokluğu, acıyı çokça yaşamışlığına rağmen;
Hayatla dalga geçen.

Küçük dev adam!
Bilgiyi, saygıyı her sözünün önünde bilen
Hani nadir rastlanır ya; kendini yetiştiren,
Hayat fakültesini su gibi içen.
Ciddiyetle yaptığı her işi, şakayla şenlendiren,
Bazen eşek şakası denir de,gülümseten eğlendiren,
Gülen gözlerle hayatı dindiren.

Küçük dev adam!
Nerden geldin,nerelere vardın sen.
Sonumuz toprak bilirdim ya yine de gitmesen!
“Şaka yaptım işte buradayım” desen…

Ah! Koca yürek içimde hiç yitmeyen,
Kimse bilmez,duymaz belki ben;
Sadece benimdir kaybolmadığını düşünen.

Bu dizeler yapabileceği her iyiliği ayırt etmeksizin canlı diyerek yapan, ömrünü insanca yaşamış, küçük dev adam “dayım” içindir.Zorlukları her zaman sevgiyle aştı ve sevgiyi,sevmeyi aşılamaya çalıştı.

Biz sevenlerine göre onu erken kaybettik. Ancak bir öğretide der ki “ Bir insanın ölümünü erken diye nitelendirip,ağlayarak bunu perçinlemek o kişinin işini yarım bıraktığını iddia etmektir.Dolayısıyla ona hakarettir. ”

İşte bunu düşünerek avunuyor ve ona diyorum ki: “Küçük dev adam dualarım seninle,inanıyorum ki o koca yüreğin iyiliğiyle sana cennet kapılarını açmıştır.”

(28.10.2007)