Ben senden önce kendimi bulduğumda
Yetimdim bu hayata
Elleri üşüyen eldivensiz çocuklar kadar
İçime işleyen soğukla
Tutunmuştum prangalara
Senin adına ne yapmam gerekiyorsa
Yaptım
Dudaklarımdaki sus parçalarını böldüm
Ellerine dağıttım,
Her biri eşit parçaya bölünmüş gülüşlerimi
Serdim çakıl taşlarıma
Yol yol uzadım iliklerime işleyen senle
Hüznü astım kirpiklerime
Yokluğunu sundum bir bayram sabahı kapımda bekleyen
Sevinç çığlıklarına.
Dilime takılan ilk harfi tıkıyorum boğazıma
Susuyorum,
Konuşmak yokluğunda en çok da
Etrafımı saran eş dost’a kapı oluyordu
Konuşmak en çok da içimi yakarcasına
Geçen içki damlama vuruyordu
Sek içeceğim bu yıldızsız gecemde seni
Daha çok yakacaksın geçtiğin organlarımı
Ve ben bu gecenin hesabını
En çok da kıyıya vuran dalgalara
Yükleyeceğim
Kelimelerim can çekişiyor mürekkebimde
Satır satır kan ağlıyor
Dökülen umutlarıma
Üryan cümlelerim şimdi
Rahminde bir cenin
Düşük yaptı şiirlerim
Sana dair tek bir nefes bile alamadan
Kapanıyor dudaklarından çıkacak
Rüzgâr tınısı.
En çok da gidemem dediğin yerde
Kurşungeçirmez kalemimi asardım göğsüme
Şimdiyse soğuk sularda
Uykuya dalıyor armağan ettiğin vaatler
Sen yoksun
Kanım donuyor damarlarımda
Doktorlar göremiyor kalbe giden yollarımı
Bir sigara külünde bıraktığım huzuru
Döktüğüm toprak
Bu gece de beni çağırıyor
Nemli, Mezar taşlarına sarılıyor umut
Bu tarafta gelmedin
Belki öteki tarafta
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta