Belki öldüm. Şiiri - Muzaffer Asiltürk

Kendime bir yol bu; ve sadece ölülerin gördüğü
çok eski bir yalnızlığın kendini ihbarı gibi
biliyorum kendimi, ve o yüzden ölüyorum
sen intihar zannediyorsun

senin şans dediğin bir oyunun son taş’ıyım belkide
her gece ve her gündüz boş duvarların ardında
yine son, yine karanlık, yine; ve binlerce dua
kendi düşüncelerimde buz mavisi bir sessizlik

belki de hep yaptığım bir saçmalık
belkide yaptığım delilik
belki saçlarını öpmek gibi bir hasret bu
belki yalnız ölür insan belki sessizlik...