Belki Okursun Şiiri - Ahmet Çelik

Hayat tezgâhında neyi dokursun?
Masum bir aşk için aklımı yoran
Yazdığım şiiri belki okursun
Önüme ustaca tuzaklar kuran.

Çok nadir bulunan kurnaz masalcı
Zavallı ben avdım sen zalim avcı
İdama gönderen sanki bir savcı
Yokluğun can yakar ruhum kış boran.

Feryat etsem bile sevdim bir kere
Gönlüm seni bekler yıkma boş yere
Umut tükenince kar yağdı sere
Gece gündüz sensin karşımda duran.

Güvendim diyerek özümü açtım
Kalbimden kalbine çözümü açtım
Bir derin uykudan gözümü açtım
İflah olmaz derler mazluma vuran.

Doğduğumdan beri hep yol çiğnerim
İsmini beynime kazır denerim
Zor gelen firakı elbet yenerim
Kalmasa dünyada halimi soran.

13.02.2015
Ahmet Çelik
Ceyhan