Belki o kadar da masum değildim

Kan ile büyümedim belki,
Göz yaşına boğulduğumda söylenemez.
Ağır yükleri de almadım hiç omuzlarıma,
Taşıyamayacağımdan bile değil üstelik,
Ümitlerimi yitirişimden.
Kalmadı hiç ümidim, bu hayatın verebileceklerinden,
O halde, ne diye bir nebze daha katlanacakmışım,
Bir katreyi dahi taşımaya.
Yıllar değildi beni üzen, nede hastalılar,
Yaşamaktı beni yoran,
Ve ağlayamamak, boşaltırcasına tüm birikenleri.
Birikmişler, dayanılmaz kılan nefes alışımı.
Ve doya doya haykıramayışım neden,
Dizgin vuramayışıma, ne de gem takılmayışına,
Aczimle yeşeren hırsıma.