Belki Mutlu Olurum Şiiri - Tülay Polat

BELKİ MUTLU OLURUM

Yaşamak benim için çile eriyip bittim
Kimseye etmem sitem sineme hep vururum
Bu hayatın çarkında savrulup uçup gittim
Bıktım bahtsız olmaktan belki mutlu olurum

Atsam hiç atılmıyor kaderde satılmıyor
Gündüzler çekilmiyor geceler yatılmıyor
Dost kardeş dediklerim derdime katılmıyor
Bıktım bahtsız olmaktan belki mutlu olurum

İçim yanıp tutuşur şavkı vurur çırası
Çektiğim acı yeter bende vuslat sırası
Hicran yaram kanadı yok doktorla arası
Bıktım bahtsız olmaktan belki mutlu olurum

Hüzünlüdür bakışlar çatıldı kara kaşlar
Yıkılmış artık Dünya’m akar gözümden yaşlar
Yazarım yok zararım hiç eğilmesin başlar
Bıktım bahtsız olmaktan belki mutlu olurum