Belki mesajlar yetmedi şimdi içimdekiler ...

Belki mesajlar yetmedi şimdi içimdekileri anlatmaya,
Belki içimdekiler yetmedi sarılmaya sana,
Ama biliyorum ki göz yaşlarım yetmedi, yetmedi uğurlamaya içimdeki seni,

Belki unuttuğun bi gülüşünde saklıydım ben hala,
Belkide kalbinin en derin köşesinde,
Ama N’olursa olsun unutma beni ASLA!

Sevmek paylaşmaktı bir ömrü acısıyla tatlısıyla,
Anlatmaktı sıkıntını,dindirmekti acını sevgilinin gözyaşlarında,
Ve tekrar sarılmaktı doyasıya...

Belkide hiç sevmemiştin beni bu ayrılıklar ondandı galiba,
İnan güvenmemen haksızdı,
Bu yaptığın bana...
çektirdiklerin her gece sökerken şafağa,
İnan hepsi yanlıştı,

Şimdi hem benden hemde bu şehirden özür dilemen lazımdı...
Ama o gülüşün sıcacık,içten ve sessiz..
inan unutturdu tüm acıları,
Unutturdu tüm sensizliği..
bütün o gözyaşlarını uğruna dökülen...

Ve sildi bir gülüşün,
Bütün kötü anıları senden kalan geriye,
Bir deniz düşün, düşünki sen yokken onunla karıştım ben,
Onunla dalgalandım ve onunla duruldum,
Dalgaları kayalara değilde içime kalbime vurdu hep özlediğimde,
Denizle dertleştim her içim ürperdiğinde,
Engin masmaviydi sen yanımdayken..
Şimdi göz yaşlarımla kirlendi belkide,

Sen yokken gecelerde geçip boğazın karşısına,
Haykırdım seni senden ne kaldıysa içimde,
Sen yokken bu şehirle ağladım ıslandı tüm sokakları benle,
İşte bundan olsa gerek;
Ben bu şehre aidim belkide,
Bu denize ve bu GÜLÜŞE! ! !