iki ruhun kesiştiği
en çukur yerin,
kalbur duran kimlikler
üzerine inşa edilmiş
çürümüş bir papatyanın:
unutulmuş kafiyeleri
ardına dizilen
atomik çağın
en negatif kelimelerinin
soyunup büküldüğünde
düşen gözyaşları üstüne
edilen yeminlerin
lakin, beni bıraktıysan mutluyum,
satır aralarını okuduysan, mutluyum,
yanımda kaldıysan, mutluyum:
belki de bir gün
koştururcasına gelen rüzgarı
arkama alıp sıcak ülkelerin
en basmakalıp hikayelerinde
yer alacağım,
işte o zaman
belki de mutluyum.
Kayıt Tarihi : 30.1.2025 03:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!