Belki Kuşlar Yer Şiiri - Halil Sürücü

Siz sevmeyin mor yastıklarını gecenin, ne çıkar?
Benim alnımda annemin uğralı elleri var.
Hiç derdim olmasa ya, hiç olmasa ya, bu kâfi.
Ondan bilirim dünyanın olanca sıcaklığını
Bir de sırtıma güneş değerdi bazı çocukluk zamanlarımda.

Siz sevmeyin
Zehriniz akar biraz daha bedenime
Aksa aksa ne kadar akar?
Ben bir kere yurt bilirim avuç sıcaklığını
Bunu size...

Kara melekler ışığın nöbetindedir!
Onların salkım salkım düşleri ruhumun şarabı.
Size mi anlatacaktım bunları?
Ben onların günahları için,
Kimi kuytu anlarda tövbe ettim kaç gece,
Nazlıydım, içliydim.
Sırtımın güneş değen yerleri bıçaklanamadı
Kaç kere aralarından geçtim, arkama bakmadım.
Bunları size mi anlatacaktım ki, annem uzakta
Onun sesi gözlerimin arkasındaki buluttur.

Bir evren tınısı yine gelir kulağımın dibine sokulur
O eski zamanlardaki gibi sırtım pek,
Ve rüyalarını hatırlayabilen asker oldum bin şükür
Size mi anlatacaktım bunları?
Ben sizin aşk dediğinizi ta çamuruna değin,
Suyuna, susuzluğuna değin sabahlara erdirdim.

Şimdi kafamın içinde gözyaşı pınarları var
Taşınca yataksız;
Ne sizden akar, ne size doğru.