Belki (Kalaycılar Çarşısı)

'belki' ülkesinden bir kadın çıkar bir gün
içimden yükseleni kafama çivilemekten vazgeçme dolayında
ha siktir rüyamdaki ak sakallı dede!
ben senin çocukluğunu bilirim
tüysüz yüzüne kömür sürdüğün günleri
'belki' ile bir kadın ne zaman yan yana durmuş ola

kalaycılar çarşısından çıkmayacağım diyorum
yöresel tabiri peresenkledim dilime:
'bundan kelli' dede
bakır tencerelerinizi getirin bana
çekici her eline geçiren çakacak çivi aramaz ya!
çivi sizde kalsın
boş levhalar da bul masal delikanlılarına

bilirim senin zehirli dilini:
unutma, 'memeonto mori'

ben
tencerelerinizin kıçına ezeceğim şamatalarınızı
hele bakın ne biçim usta oldum kalaylama sanatında

dede sen mavallarını kırmızı başlıklı kıza anlat
ne zaman ki yüzümdeki kömürü kalaylarsan
belkio zaman
kalycılar çarşısındaki yalnızlığımdan çıkıp
beyaz bir kadın için beyaz atımı koşumlayacağım.
söz ki kara toprğa dede
o vakte kadar alayınızı kalaylayacağım!