BELKİ II
Çöl âleminin ortasındaydım, bıraktın sahipsiz,
Kımıldamadım, yüz çevirmedim ayak izlerinden,
Çaresizliğim tıkandığında fışkırıp yüreğimden boğazıma,
“Geleceğim” sözüne inanarak bekledim.
Gün vururken nar oldum sensiz,
Nuruma susadım nar içinde yanarken,
Kururken tenim, çatlarken dudaklarım,
İmanım için çarptı kalbim, nur zikrindeydi dilim.
Donsa da geceler çöl ayazında, narın içindeydim,
Vursa da zalimce ıssızlık nur sevdası içindeydim,
Asıl fırtına Nursuzluktu, yanan yüreğimde,
Direndim, kımıldamadım bıraktığın yerde.
Seraplar doğdu dimağ uyuşurken şeytanımsı
Beni vaatlerle bırakıp gittiğin yerden
Gitmedim, kalkmadım yerimden asla
Bir gün dönersen sende kaybetme diye.
23.01.2010 02.30
Ankara evim
Kayıt Tarihi : 20.5.2010 16:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!