Belki II Şiiri - Mehmet Özcan Yasdıbaş

Belki bir gün gelirim kapını da
O zaman sen, beni alırsın koynuna
Ve güneş doğana dek
Yıldızları gökyüzünden çalar,
Aşkın en kor halini yaşarız da
O güllerin kırmızılığına inat
Yanarız tüm hayallerimizle.
…
Belki bir gün
Olduğum yerde senin adını haykırırım
Sen de duyarsın
Var olan tüm gücünle
Uçarcasına
Bana koşarsın
Ve bir yeşil kuytulukta
Canın, canana
Aşkını sunarcasına
Canımı ellerine koyuveririm.

Belki sen
Beni şimdi
Şuan
Dilersin de
Bir mavi peri
Kopup geliverir başucuma
Alır beni
Ellerimden tutup
Senin kalp odağına bırakıverir de
Seninle tüm anları
En unutulmaz an ilan edip
Yaşarız bir mülteciler hanınd
…
Ve belki de
Sen şimdi
Beni çok özlediğinden
Bir türkü yakarsın da
Ankara semalarına
Ben o nameleri ta buradan
En canım kentten,
İstanbul’dan duyar,
Ve bir boğaz seferinin içinde
Denizin en mavisinde
Usul usul dinler
Gözyaşlarımı derinlere akıtır
Dans ederim hayalinle
…
Belki bunlar olmaz ama
belki beni sadece çok seversin