Çok sevmek, aynı zamanda da bir o kadar nefret etmek...
Kafayı yemezsem iyi.
Bu aşk ve mutluluk denen şeyleri bir arada bulabilmek ne zor şey.
Bunu bulabilmeyi hiçbir zaman başaramayacağımı biliyorum artık.
Yoruldum...
Bir o kadar da çok kırıldım.
O kadar güçsüz ve acizim ki, iliklerime kadar kırgın ve yorgunum.
Zaman geçip, biraz olsun yeniden hayatın sıradanlığına ve yalancı mutluluğuna geri alışabildiğim zaman,
Seni bir kez daha düşüneceğim.
Belki hala küfredecek, belki de hala seveceğim.
Kayıt Tarihi : 5.4.2017 09:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!