Belki Göçeriz Sabaha Karşı

'yürekçe dipnot'

hangi bahardan sonra buldum ben,
gönlümde açan sonbaharı?

ah o hüzünden yaptığım kuleler
gözyaşımla yere savruldu!

-sanki çok istedim ben
elemimle yaşamayı,
sanki çok istedim ben
hüzünle kulelerimi yıkmayı.

mahşerde dahi ararım ben,
yüreğimdeki mutluluk aşkı-nı
o gün bile umut bakar gözlerim
belki mutluğa doğru.

kimse bilmesin işte derken, o hüzünlü bakışlarımı
ben öylesine göçer giderim bu şehirden
bir kasım sabahı.
- ve kimse yokken.
giderim ben bu şehirden.

ardımda kalsın sözcüklerim
umursamak yokken
ben kaybolurum bu şehirden
hüzün çokken çökmüşken...
yüreğime doğru*

gözler belkide savurgandır bilinmez
sessizce kalacak; haykırışlarım
ben giderken,ben giderken!
elbet mutluluk açacak
yüreğimde ilkbahar varken.
elbet benim de kelebeğim olacak
baharlar bana gülümserken.

çocuksu bir umut değil bu, eyy!
ey yürek değil bu tavırlar çocuksu!
sen sus kapa gözlerini,
belki göçeriz sabaha karşı!

2009/17:43