Belki Elveda Şiiri - Turgut Uzdu

Ve gün geldi
Bu adam, bu deli adam
Topladı bohçasını
Hazırladı bavullarını
Trene bindi.
Ayrılık şiiri yazmak istedi
Yazamadı,
Ağlamak istedi
Ağlayamadı,
Merhamet ve sevgi karışmamalıydı dedi
Ne geriye dönebildi, ne ileriye gidebildi
Sevdiklerini üzdü
Üzdüklerine üzüldü.
Kimseye bir gelecek vaat edemedi
Kendi ellerine sığındı
Dualar etti sevdikleri ve sevmedikleri için
Tren çoktan hareket etmişti.
Bir ayrılık şiiri yazmalıyım dedi kendi kendine
Okuyanlar ağlamalı
Dinleyenler hıçkırmalı
Bir ayrılık şiiri yazmalıyım bugün dedi
Kalemi aldı eline,
Kalem düştü
Kırılan kalpleri anlatmalıyım diyecekti
Kalemi kırılmıştı.
Bir yalancı beni tanıtmalıyım diyecekti
Boğazı düğümlendi
Diyemedi.
Beni sevmeyin dediği halde
Sevilen birinin ızdırabından bahsetmeli
Bağlanmayın dediği halde bağlananları
Sevenleri anlatmalıyım
Çektiği acıları yazmalıyım dedi
Yazamadı
Gönlü gibi dili tutulmuştu.
Bir ayrılık şiiri yazmalıyım bugün diye söylendi tekrar
Sevenlerin acılarını
Yıkılan hayallerini,
Kaybolan umutlarını koymalıyım satılara diye haykırdı
Trenin uğultusuna karıştı cılız feryadı.
Bir ayrılık şiiri yazmalıyım bugün
Diyecekti
Diyemeden tren karanlık bir tünele girdi
Bir tabela göründü uzaktan
Kırmızı büyük harflerle
“Elveda” diyordu
Ve herkes
Bu elvedayı biliyordu
Bu deli adam
Belki de
Bir daha dönmemek üzere gidiyordu.
17/01/2007