Belki de yarın hiç olmayacak.

Dün on iki kasım ikibin onüç’tü,
Bir gün daha gitti ömürden,
Bir yaprak daha düştü ulu çınardan,
Sana derdiğim gül, boynunu büktü.

Bugün onüç kasım ikibin onüç,
Doktor Muhittin’i de toprağa verdik,
Gecenin koyu karanlığı çöktü üzerime,
Sağ yanım boş.

Yine ellerim boşlukta,
Sol yanım ağrıyor,
Ve yine yalnızım,
Ve sen yoksun,
Gözlerimde hep o yaş.

Uzattım ellerimi gel diyorum,
Sen yarın diyorsun,
Yarınlar bizim.

On iki kasım ikibin onüç yok,
Bir daha da olmayacak,
Ömürden giden gün dönmeyecek,
Düşen yaprak yeşermeyecek,
Gonca gülüm, doktor Muhittin dirilmeyecek.

Bugün onüç kasım ikibin onüç,
Birazdan ondört’e devredecek,
Biz bu günü de yaşamadık,
Birlikte,
Bilmen ki yarına kim çıkacak,
Sen hala yarın diyorsun,
Belki de yarın hiç olmayacak.

14.11.2013/Adana