BelKi de VeDaLaşMalıYıZ! ! ! ! ! !

Ben, ben’i anlatmadayım. Sen sen’i dinliyorsun gözlerin kapalı.
Söylesene biz, neresinde buluşacağız ki mısraların?
Teğet geçiyoruz işte. Geçip gidiyoruz ve sen susuyorsun.
Titriyor olsa da kirişlerin, elini uzattığın yok hiç.
Bu gidişle;
Uzayda bilinen, bilinmeyen tüm katsayılar kadar
Kendi kara deliklerimizin merkez kaç kuvvetince.
Uzağına düşeceğiz birbirimizin. Ona yanarım.
Ve sen; istesen de, istemesen de... dokunamayacaksın bile.. hiç birine
Çemberin kırık ucundan evrene damlarken göz yaşlarım.

Ben Ben’i anlatmayı sürdüreceğim hep senin gecikmiş zamanlarında.
Sen sen’i dinleyeceksin nasılsa. Yanlış bir boyutunda, Yanlış bir mekanın.
Kaybettik işte! / kazananı yok bu kumarın.
Belki de seninle biz---------------- Vedalaşmalıyız.
Buluşmak üzere, doğru bir şiirin de, doğru bir asrın.
Kavuşmak umuduyla. Tam orta yerinde henüz yazılmamış mısraların.

15/03/2004 kartal