Belki de Karşılaştık Aynı İstasyonda…

Maraş’ın dağlarında orkideler
Umudun zirvelerinde sen,
Sen yokken hatırlamıyorum hiçbir şarkıyı,
Oysa tüm tabuları kurşunlayarak gelmiştim sana,
Semanın mavisinden bana ne.!
Bodrum’un okaliptüsleri nasıl doymuyorsa suya
Ben de doyamadım yağmur bakışlarına
Anzer balı gibiydi seni seviyorum’ların…

Aşkale’ye kar yağıyor; kardelenler yaşasın diye
Kardelenim, hüzün çiçeğim
Engin ve masum düşlerimi saklar kompartmanlar
Kurtalan Ekspresine el salla,
Sen düşlerindeki enginle iç konuşmalar yaparken
Bilmeden el sallamışım kasabanıza
Haydarpaşa’ya gidiyordum ve aşk çocuktu
Sen balkonda benden habersiz el sallarken yarına
aynı kentler misafir etmişti bizi bilmeden…

Belki de karşılaştık aynı istasyonda
Ah çocuk yüreklim,
Neden durdurmadın beni neden.!
Sana uzanan ellerimi nasıl görmedin nasıl.!
Hani ruhlarımız ikiz doğmuştu kalu belada

Hala trenler geçiyor mu sizin ordan
Otobüsler hızlı biliyorum
El sallasan da kimse görmez
Sen yine de gülümse
El salla yitik düşlerine
Ömrümüz özleme yenilse de…

Sen gülünce;
Amik Ovası’na bereket yağıyordu
Daha beyaz akıyordu çağlayanlar
Sen gülünce;
Yalnızlığımın kelepçesi kırılıyor
Yaratılan her şeyi ama her şeyi daha bir seviyordum,
Sen gülünce;
Herkes deli sanırdı beni
Koşar adım yürürdüm okula
Ellerimde renk renk türküler…

Sen gülünce…