Belki de bu sonsuza bir bakış olacak…

Duvarlarda delikler açıyor… Serseri bir kurşun…
Camdan bakana karşı bu gözler…
Bir kurşun keskinliği bu hızlar… Bir yuva nankörce acıyor…
Bir kurşun, delip geçiyor son çarpıntıya yüreği…

Sabahın tanı,
akşamdan kalan baygın gözler, bir umut kapanışında…
Son defa görünseydi, sonra kapansaydı kirpikler…
Bir ses,
acınası bir haykırış,
ve
can çekişlere giren hırıltılar,
acındıran bir bakış,
ve
son defa görme isteği camlarda yapışık kalan buğularda…

Ve
ötesiz bakışlar…

Ve
ötesiz çarpan yürek sesi…

Ve
benim sesim, son yankılanmasından…

Umutların sönüğü, son sabah gözleri sen…

Ve
bir haykırışla,
sonsuzlukta gören gözler olalım…

ve
serseri bir kurşun sesi bir daha…
Duyulamayan bir ah sesi…
Susuyordu artık gözler…

Belki bir gün son bakışları da özleyeceğiz… Sevgiye, sevgiliye dahil istekle…

Belki de bu sonsuza bakış olacak…
Ve
geride kalan tanıyamadan giden hayatımız…

Savruluyoruz belki de bir sonsuza…

Mustafa Yılmaz