Belki de Bir Ömür Şiiri - Güven Kırma

Çok sevdiğimiz insanlar vardır.O insanlardan biri anne,baba, kardeş,
arkadaş,sevgili olabilir.Bir vesileyle bir gün ayrılık gelebilir.İsteyerek veya
istemeyerek de olsa insanların birbirlerinden ayrılmaları gerekebilir.
Hiç istemesemde o gün geldi ne yazık ki! İşte istenmeyen o zaman
dilimi bizim için de geldi.Söz istedin benden ne olur bir daha beni arama
yaramızı daha fazla kanatma diye,haklısın ancak şöyle düşün,ayrılacağız ya!
Farzet ki bir limana uğurlamaya geldin beni,bir gemiye bindirip yolcu edeceksin,önce güvertede göreceksin beni,son kez gözgöze gelmelerimiz
başlayacak,her ne kadar göz pınarlarımızdan akacak yaşları göremesek de....
Bekleyeceğiz geminin limandan ayrılışını hiç istemesek de! ...

Yavaş yavaş ayrılırken limandan bende de başlayacak kilbimin kalbinden
ayrılışı ve ruhumun ruhundan kopuşu,başlayacak el sallayışlarımız,önce
ağır ağır uzaklaşmamız birbirimizden ve akıp giden yaşlar gözlerimizden.

Nasıl ki veda anımızda ben uzaklaşana kadar sallayacaksan ardımdan ellerini,sen de hoşgör istemesen de bu son aramalarımı.Kolay değil yazılan
satırların,şiirlerin sahibinden ayrılmak.Bir yangını söndürmek için suya,
kar'ı eritmek için güneş'e,yürekteki fırtınaları dindirmek içinse zamana
ihtiyaç var.
Kimi sevdaların açtığı yaralar tez zamanda geçerken,büyük denilen
aşkların hangi zaman diliminde hafifleyeceğini görmek için birkaç mevsim geçmesi gerekebilir.Kimbilir belki de bir ömür! ......