belki biraz kahve tonları taşınıyordu giderken
belki biraz tüten dumanına kanıyordu..
belki, kapının kahreden çarpılışı yaşanıyordu
dimağda bırakılan o dörtgen çerçevenin
ağır çekim tekrarlanmasıydı belki…
hızlı bir şekilde seyreden kaldırım çizgilerinin uzantısıydı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta