Belki de! Şiiri - Gürsel Pal

Sanma ki zayi olup gider yüreğim,
Sen giderken.
Ben bir dağ gibi dururum hasretinle,
Ve tamamlayamadığım sevgimle
O dağın içindekilerle avuturum yüreğimi.
Sanma ki dönmez Dünya yeniden,
Sen giderken.
Kış olan tarafımı elbet bastırır baharım,
Canım yansa da,
Kanasamda,
Bir gün kabuk bağlar yüreğimde ki yara
Ve kabuğu düşer,
Nasıl olsa unuturum
Ufak bir iz kalsada.
Sanma ki karanlık bir yola saparım,
Sen giderken.
Bilirim ki her karanlık yolun ardında
Bir ışık vardır.
Kor ateşler gibi yansamda,
İçimde ki okyanusa ateşini salarım.
Yüreğim senden çok uzaklarda olacak
Gözlerim senden uzak,
Başka bir gözde belki de seni arayacak.
Ve ben her baktığımda yüreğimdeki o yara izine
Adın bir mıh gibi dilime dolanacak.
Unuturum....
Unutmak zorunda olduğum için belki de.
Avunurum...
Avunmak zorunda kaldığım için.
Yüreğimin bir yanı sende kalacak,
Sen giderken.
Fakat unutma ki bu beden,
Yaşamak zorunda olduğu için yaşayacak.
Geride kalanlar senden ve benden bir hatıra olacak.
Hayatımda en fazla seni bırakacağım geride
Belki de!
Ben giderken bilinmezliğe.
Belki de?

Melankoli.....20-01-2006....11:16