Belki de Şiiri - Kemal Karayılan

Ansızın geliverir
Toprak kokan kırmızı geceler
Takılır aklımın bir köşesine
Düşünür dururum
Gözlerim duvardaki şu eski saate dikili
Bir sonun kokusudur
Sararıp kurumuş bir akşamsefası gibi
Çok uzaklardan gelir ama tanıdıktır sanki
Bir gece ansızın çalınır kapım
Kırk yıllık usanmışlıkla bakar gözleri ihtiyarın
Başı dik ama yorgun durur karşımda
Eski bir dosttur aslında
Birşeyler demeye gelmiştir belli ki
Ya da yılların beni eskittiği bu evde
Unutulmuşluğum aklına gelmiştir belki
Yardan uzak,memleketten uzak
Artık zamanı kalmamıştır aklımın
Ecelin ne zaman geleceğini düşünmeye
Ve artık boşvermişimdir düşünmeyi
Tasalanmayı
Bir delikanlı çağımda böyleydim ben
Bir de şimdilerde düşünmez oldum hiçbirşeyi
Kendime yalan söyleyemedim hiç ben
Evet,takmıyorum artık bu küstah yaşamı
Umarsızca akan zaman hep aynı şarkıyı söylüyor
'Az kaldı,artık azaldı' diye fısıldayarak kulağıma
Ve Birgün
Yine kimseler bilmeden terkedeceğim buraları
Sessizce
Birgün bensiz batacak güneşler
Demlenmeyecek akşamüstü çaylarım
Buralarda devam eden tekşey ise
Duvardaki şu emektar saatin
Tıkırtısı olacaktır sanırım.