Belki de Şiiri - Eyüp Doğru

Belki de yanlış kişiyi sevmişiz.
Belki de yollarımız en başından ayrık çizilmişti,
ama biz bunu bile bile yürümeye devam ettik.
Göz göze gelmelerimizde dünyanın tüm hakikatleri siliniyor,
sadece biz ve bizim hikâyemiz kalıyordu geriye.
Oysa zaman,
unutmayı öğretmekten hiç vazgeçmedi.

Sevmek…
ne garip bir iddia.
Bir insanı, bir yüzü, bir sesi seçmek ve onda kendini bulmaya çalışmak.
Hangi sokakta kaybolduğumuzu, hangi kelimede sustuğumuzu hatırlamak.
Ama sevdiğimiz kişi yanlışsa,
bütün bu anılar yalnızca içimize çöken bir ağırlık olmaktan öteye geçemiyor.

Yanlış kişiyi sevmek,
gökyüzüne saatlerce bakıp yağmur dilemek gibi.
Ve o yağmur hiç yağmıyor.
Beklemek bir alışkanlığa dönüşüyor,
her gelen geceyle birlikte içimizde yeni bir eksiklik beliriyor.
Ellerimizi uzatıyoruz ama tutacak bir el kalmamış. Sesleniyoruz ama yankımız bile bize cevap vermiyor.

Belki de yanlış kişiyi sevmişiz.
Belki de bu aşk,
hiç yaşanmaması gereken bir masalın içine sığdırılmış birkaç cümleden ibaretti.
Ama yine de biz sevdik.
Öylece, tereddütsüz, sonunu bile bile.
Ve şimdi her şeyin ağırlığı sırtımızda,
sessizce yürümeye devam ediyoruz..