Her sürgün
acıdır aslında;
hikayesi derinlerde,
mahzenlerdedir
belki de...
Eleme çanak tutmuş
bir kimsesizliğin
yalınayak çocukluğunda;
suskun kalmış
kadınların gözyaşında
ve sessiz dualarına
hapsolmuş
bir yoldur
bitmeyen,
bir sürgündür
içimi kahreden...
Bir yol var ötede;
ağırlaşır adımlar
gittikçe...
Önünü gördün
sanırsın da,
mazin
enkazın olur,
sen göçüğüsündür
belki de...
Terk-i diyarın
ahvalinde;
yoldaşlığı ile acının
zor tahammülünde,
göç eden
bedenidir
sadece insanın...
Zira
ruhu hep diyarında,
yine aynı düşte
ve yine kendisiyle
belki de... K. Adsaz
Kayıt Tarihi : 20.10.2024 00:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!