Belki De Şiiri - Ali Barçın

Ne kepaze bir aşkın acı meyvesidir bu çağ!
Kül olmuş yüreklerde bir yudum sevgi sanki zehir zakkum
Çaresiz bırakmışlar ellerimizi, yüreklerimizi, kaderlerimizi
Kalkıp gideceğiz buralardan dizlerimizi vura vura, yere göğe
Belki gittiğimiz yerlerde dans ederiz sürünen ayacıklarımızla...
Belki de hülyalarımızda gördüklerimizi orada buluruz
Nerede o yanakları pembeleşen yârlar?
Nerede sevdiğini görebilmek için 40 takla atanlar?
Bakışırken ölür gibi olup, heyecandan ağlayanlar?
Nerede yürekleri aşkın çölüne düşüp, susuzluktan değil aşktan yanmayı seçenler?
Göz bebekleriyle sevenler nerede?
Nerede sevdiğini ona verilmiş Allah'ın emaneti bilenler?
Belki de hiç gitmediler...
Belki de...