Belki De Şiiri - Baybars Bilim

özlemek bazen ne kadar da zor,
umursamıyor sanıyor insan,
özlüyor işte deli gibi.
Oysa o
bilmiyor,
farkında değil.

belki de hayal belki de gerçek
fark edemiyordu.
nasıl olacaktı bazı şeyler, bilmiyordu.
işte o yüzden hep yalnızdı.

birgün evet birgün,
karşısına biri çıkıvermişti.
belki de özlemini gidereceği kişi oydu.
seviyor gibiydi,
ama bilmiyordu.
farkında değildi aslında.

evet zordu onun için.
bir ilk olacaktı belki,
hislerinin kapılarını açmak
belki de beklediği kadar kolay değildi.
zorlandı başta,
biraz daha bekledi.
ve bekledi..

düşündü, düşündü
ve düşündü.
belki herşey geç olmadan
konuşmalıydı.

gözlerine bakamıyordu oysa,
nasıl baksın ki,
seviyordu onu.
gözlerine baktığında
dili tutuluyordu.
nefesi kesiliyordu.

peki ya napacaktı,
onun anlamasını mı bekliyecekti?
belki de anlamıştı,
oda bekliyordu..
o gibi, oda bekliyordu.

evet artık bu bekleyiş son bulmalıydı,
birisi seviyorum demeli,
birisi de ''bende seviyorum'' deyip sarılmalıydı.
evet bu çok geç olmadan olmalıydı.

belki bugün,
belki yarın,
belki de şuan

evet evet şuan
aslında tamda bu an,
gece yarısı..
gece yarısın tam ortası
dolunayın altında söylemeliydi,
ama yapamıyordu uzaktı biraz araları

ama olsun
mesefe engel değildi ki,
onun dolunayı da aynı,
onunki de aynıydı,
hadi çık artık dolunayın altında
duyman gereken sözler var, dedi.

''Seviyorum seni, seviyorum,
bu dolunayın dünyayı sevdiği kadar, bende seni seviyorum..
artık bende seni seviyorum'' dedi.

VE HERŞEY YENİ BAŞLIYORDU, YA DA HİÇ BAŞLAMIYORDU.