Belki Çıkmaz Sabaha Şiiri - Tarık Torun

Her asi gülüşlerin altında yatan gerçek
Aynalar seni anar ardındaki o mercek
Al gözlerinde uyut o sonsuz bakışları
Yıldız motifi işler göklere nakışları
Ey elinde hakikat gizleyen deli gönül
Sonsuzluk harmanında gelde kibirden dökül
İnleyen kara gece belki çıkmaz sabaha
Şafaklar patlayınca ışık gibi silaha

Zannetme insanoğlu tek sen dertli değilsin
Bulutların altında bırak dağlar eğilsin
Her loşluğun ucunda titreyen kara gece
Gölge gölge oynaşan ağaçlarda bilmece
Seni alıp giderken bir suskunluk sesiyle
Her an yanında gezer gölgenin nefesiyle
Gecenin laciverti belki çıkmaz sabaha
Sonsuza uzanırken nasıl çıkar felaha?

Akşamın rehaveti kızıl kararsızlığım
Dolunayın şavkıysa gözümde arsızlığım
O geceler boyunca öyle yalnız kalmışım
Bir efkarın içinde renkten renge dalmışım
Takdir olunan zaman ne uzar ne de kısar
Gece hüzünlerini kara saçına asar
Ürpertili bir gece belki çıkmaz sabaha
Güneş yedi rengiyle sarılınca silaha

Karanlığın bağrından nice ışık düşlerim
Geceye demet demet düşerken gülüşlerim
Gel ey bağrı yanığım! Bu dağın ötesine
Hicranlı şarkı söyler gece dere sesine
Ne seni anar siyah içindeki mahlukat
Sen ürperdikçe uzar gözlerinde semavat
Karanlığın elleri belki çıkmaz sabaha
Hulusi bir gönülle sen teslim ol Allah'a

23.07.2018