Belki çıkmam Bahara İki Şiiri - Fahri Bulut

BELKİ ÇIKMAM BAHARA İKİ
Sürme çek gözlerine, zülfünü yahşi tara,
Beni bu dert götürür, kalbim hasretten yara,
Şafak söksün geleyim, özlem ekte yollara,
Gel kışta erişelim, belki çıkmam bahara.
Ahlarım yankılanır, gök kubbe olur kara.

Tertemiz o tenine, hoyrat eli değmeden,
Saçlarını okşayıp, benden özge sevmeden,
Seni üzüp, soldurup, fidan boyun eğmeden,
Gel kışta görüşelim, belki çıkmam bahara.
Vahlarım yankılanır, gök yüzü olur kara...

Ceylanlar kıskandıran, o gözler yumulma dan,
Gülleri kıskandıran, al yanaklar solmadan,
Azrail gün beklemez, tatlı canı almadan,
Gel kışta öpüşelim, belki çıkmam bahara.
Oflarım yankılanır, gök kubbe olur kara...

Dünya fani diyorlar, bence insanlar fani,
Dünya milyar yaşamış, onca âşıklar hani?
Rızaoğlu, bir daha belki göremez seni,
Gel kışta sevişelim, belki çıkmam bahara.
Yahlarım yankılanır, gök yüzü olur kara...
07 ŞUBAT 2011
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU
Bahtı kara aşıkları ne şöhreti, nede serveti mutlu
ve huzurlu eder.Sevgilisine kavuşmadığı sürece...