Belki Bugün Şiiri - Hümeyra Yılmaz

belki bugün umutlarımı siyaha boyarım
kendime daha yakın hissetmek için
gün kızıl bir tepside sunarken akşamı
gecesefası kokar tenim
göz göz yaralarımı ellerimle
yüreğime gömer
acısını saklarım
aklımın senden uzak bir köşesine

belki bugün her şeye rağmen sana gelirim habersiz
kokumu unutmana yardımcı olması için
kimsesiz göllerde açmış
birkaç nilüfer getiririm gelirken
biraz bakışırız
sen tutarsın kendini ağlamazsın
ben deniz deryaya karışırım alabildiğine
derin bir sessizliğin içine düşeriz
gitmek zamanı gelmiştir ama
alçakta olsa “kal” diyen bir ses değil midir?
birbirimizden beklediğimiz…

belki bugün yarınlarımı senden alıp
yine düne koyulurum yorgun ve çaresiz
kendime güzel bir mevsim seçip yaşlanırım
gelmesen de güneşim olur musun?
inan ben bununla da yetinirim…