Belki Bugün Belki Yarın

Neden insan en mutlu anında ölmez ki
Dünyaya ağlayarak gelmedik mi
Var mıdır gülerek yaşama merhaba diyen?
Açtık gözümüzü annemizden ayrıldık
Koştuk pervasızca hep birşeylerin hırsıyla
Ya kazandık ya da kaybettik...
En mutlu anımızda hep yalancılar oldu yanımızda
Bir sıcak eli, duygu yüklü bir nefesi hep aradık
Olmadık zamanlarda olmadık yerlerde...
El açtık yalvardık Allah'a düşüşlerimizde
Ama asla bir kula muhtaç olmayalım diye...
Olmuyor olmuyor işte
Kendimizden kaçtık
Sanki birileri bizi kovalarcasına.
Kazandık mı kaybettik mi bilinmez
Ancak
Hiç ummadığımız zamanda çok uzaklardan
İçimize bir sevgi
Kulağımıza hoş gelen bir sesle irkildik
İşte o zaman anladık ki
Ölüm çare değilmiş
En mutlu anımızda ölmek bize yakışmazdı.
Çünki buldum
İnadına yaşamalıyım
Ve inadına sana koşmalıyım
Aç kollarına geliyorum
Belki bugün belki yarın
Sonsuza dek yanında olmaya geliyorum
Çünki insan en mutlu anında ölmek istemezmiş...