Belki Bu Demlenen Son İlhamımdır

Şu,kendini görmez duymaz dünyadan
Hüzzamı ortadan kaldıracağım
Tek, benim payıma düşen hülyadan
Gönül sahrasını bulduracağım

Yürek hücumunda yorulmaz vefa
Göğüs kafesime çıktım kaç defâ
Istırab gülşeni sürerken sefâ
Bu kalbi deryaya daldıracağım

Nisyan tufanları sarmadan beni
Ruhun dizginleri çırpmadan beni
Kirpikte,cefâlar kırpmadan beni
Bir gece, felekten çaldıracağım

Nağmeyi doldurup,verirse saki
Son demde mevsimler kalırsa bâki
Uzaktan sevgili öper, belli ki
Halimi haline dolduracağım

Köpüklü vakitler ne fettan şeydir
Ey sevgili gözün gözüme değdir
Sonra, söz pişirip, canıma yağdır
Bu nasıl aşk yarab çıldıracağım

Belki bu demlenen son ilhamımdır
Belki sevda diyen tatlı yanımdır
Belki daha pişmez hâlâ hamımdır
Hâlâ da olmazsa, olduracağım

Kâh cümle yitirip,kâh eklerken
Gülnihâl atlasta aşkı renklerken
Belki zöhre olur,yâri beklerken
Gör hele semâyı yıldıracağım
...Hele ne neşeyle güldüreceğim
...Sanırım fecre hâz aldıracağım